14.09.1999 - Recebin İlk Cuma Gecesi

Bismillahirrahmanirrahim

Elhamdülillahi rabbil alemin hamden kesiran tayyiben mübareken fih. Kemâ yenbeği li celâli vechihî ve li azîmi sultanih. Vessalâtü vesselâmü alâ hayra halkıhî tâci ruûsinâ ve tabîbi kulûbünâ ve üsvetinel haseneti Muhammedinil Mustafa. Ve alâ âlihî ve sahbihî ve men tebiahü bi ihsânin ilâ yevmil cezâ.

Emmâ bâ'd

Aziz ve sevgili kardeşlerim;

Allah cümlenizden ve yakınlarınızdan, akrabanızdan, büyüklerinizden, küçüklerinizden, aile efradınızdan razı olsun. Sevdiklerinizden razı olsun. Allah Teâla Hazretleri cümlenizi nice mübarek günlere, gecelere, aylara erdirsin. Nice yıllar muammer eylesin. Uzun ömürle yaşamayı, faydalı ömür sürmeyi, salih amel işlemeyi ümmeti Muhammed'e faideli olmayı, Cenab-ı Hakk'ın rızasını kazanmayı, huzuruna yüzü ak alnı açık varmayı, cennetiyle cemaliyle müşerref olmayı cümlenize nasip eylesin. Hiçbir şey olmasa Medine'de olmamız yeter. El Medînetü'l Münevvere. Rasulullah Efendimiz'le nurlandırılmış bir mübarek şehirde olmamız; devlet ve saadet ve nimeti uzmâ olarak bize kâfi gelir. Günün hangi günü olursa olsun; burada olmak ne devlet, ne saadet, ne nimet.

Allah'a hamdü senalar olsun. Hem buradayız, hem Recep ayı içindeyiz. Recep ayı hakkında Peygamber sallallahu aleyhi ve sellem Efendimiz'in hadisi şerifleri var.

Recep şehrullahtır. Allah-u Tealâ Hazretleri'nin kullarını affı mağfiret eylediği bir aydır. Peygamber sallellahu aleyhi ve sellem Efendimiz'in Ramazandan sonra en çok oruç tuttuğu, ibadete zaten rağbeti çokken, düşkünlüğü çokken rağbetini daha çok arttırdığı bir mübarek aydır ki içinde mübarek geceler vardır. Ve Peygamber Efendimiz'in miracı Recep ayı içinde vâki olmuştur.

Peygamber sallallahu aleyhi vesellem Efendimiz'in miracı; çok büyük devlet, çok büyük nimet, çok büyük bir ikram, çok büyük bir müstesna özelliğidir. O Recep ayı içinde bâki olmuştur.

Recep ayı içinde oruç tutmayı Efendimiz sallallahu aleyhi ve sellem hem kendisi fiilen icra etmiş, ifâ etmiş, yapmış, uygulamış hem de biz ümmetine tavsiye eylemiştir. Böylece yavaş yavaş kendimizi Ramazana hazırlama durumundayız. Yavaş yavaş zamanın içinde on bir ayın sultanı olan Ramazan'a doğru akıyoruz. Ayrıca bu gece bir de cuma gecesidir ki; her hafta tekerrür eden, zamanı belli, herkesin mâlumu olan bir gecedir cuma gecesi. Perşembeyi cumaya bağlayan gece çok hayırlı bir gecedir. Çok kıymetli bir gecedir. Gaflet olunmaması gereken, kıymeti bilinmesi, izzet itibar edilmesi gereken bir gecedir. Bayram gecesidir. Her hafta da olmaktadır elhamdülillah. Ümmeti Muhammed (rahimehullah ecmeîn) kadir gecesini arıyor, arıyoruz.

Ama zamanını bilemiyoruz. Cenab-ı Hak saklamış. Ama işte cuma gecesi bellidir, ortadadır, mübarek gecedir. Hem de hiçbir İslam ülkesi ile arada ihtilaf da yoktur. İhtilafsız bir mübarek gecedir. Müttefekun aleyh bir mübarek gecedir. Hem ondayız hem de Recep'in ilk cuma gecesi hakkında rivayetler vardır.

Cenab-ı Hakk'ın her nimetine bir şükür etmemiz gerekse, ömrümüz şükürle geçse bitiremeyiz. Bu nimetleri binle çarpsak, yüz binle çarpsak gene bitiremeyiz. O kadar çok nimetleri var. Çünkü her azamızın selâmeti, her azamıza teşekkürü gerektirir. Her aldığımız nefes teşekkürü gerektirir. Hâsılı; Farsçada Şeyh Sâdi'nin güzel, zarif bir şiiri vardır.

Bende hemân bîki zi taksiri hiş

Özür bedergâh-ı hudâ âveret

Verne sezâvân-ı hudâvendieşt

Keste tevân et ki becâyâveret.

Farscadır. Oturup bir de Türkçesini yazsak, şiir halinden mazlum tercümesini yapsak iyi olacak. Hocamız bir keresinde "silsileyi nazmet bakalım" dedi. Farsça manzumesinin arkasına kendisi hakkında bir beyit ilave ettim.

Sonra yazdırmadı onu. Aynı vezin, aynı kafiyeyle Farsça olarak yazdım. Sonra Kaside-i Bürde'nin başında Ebubekir Sıddık Efendimiz'in kasidesidir denilen bir bölüm vardı. Onu aynı vezin, aynı kafiyeyle nazmen tercüme nasip oldu. Diyanet gazetesinin orta sayfasında da neşredilmişti. Bunun da manası güzel olduğu için belki Türkçeye kazandırmak uygun olur.

Diyor ki;

"Yarabbi kula yakışan şudur ki ben acizim. Sana layık kulluğu yapacak güçte kuvvette değilim. Beni mazur gör. Ben aciz, naciz, zayıf, kusurlu bir kulunum ya Rabbi" diye mazeretini kul, Cenab-ı Hakk'a takdim etmeli.

Yoksa Cenab-ı Hakk'ın dergâhının azametine layık ibadeti hiçbir kimse yapmaz diyor Şeyh Sâdi ki doğrudur.

Çünkü Peygamber sallallahu aleyhi ve sellem Efendimiz de buyurmuş ki:

"Seni hakkıyla tesbih edemedik, sana hakkıyla ibadet edemedik, seni hakkıyla zikredemedik ya Rabbi" demiş. Ve hiçbir kimsenin ameliyle cennete girmeyeceğini buyurmuş. "Sen de mi ya Resulallah" denilince, "evet bende" diyor. Öyle olacak. Ancak Cenab-ı Hak rahmetine sarıp sarmalayıp, gark edip rahmetiyle bizi cennetine sokacak. Çünkü cennetteki nimetlerin, ikramların dünya parasıyla hesabını rakamlar ifade edemez.

Bir cennet köşkünün mücevherattan olan yapısını (bir mücevheratını) topumuz bir araya gelsek alamayız. Şirket kursak alamayız. Cenab- Hak en aciz, en naciz bir kula bu yeryüzü kadar ve bu semavat kadar, şu gördüğünüz içinde yaşadığınız, (maddi mükerrenat içinde gördüğünüz) şu çevre kadar yerleri cennetlik kula, bir tek en naciz kula verecek. O kadar verecek. Bu gökler kadar, bu feza kadar ve bu yer kadar.

Bu kadar büyük nimetlerin olduğu bir yer için çalışılmaz mı? Bu kadar güzel nimetlerin elden kaçırılmasına göz yumulur mu? Bu kadar nimetin elden kaçtığı yetmiyormuş gibi insan; cayır cayır yakılan, yakıtları taşlar ve insanlar olan cehenneme girecek işleri yapar mı? Akıllı insanın kârı mı?

Aklı olan insan cehennemden kurtulmaya var gücüyle çalışır. Cenneti kaçırmamaya bütün kuvvetiyle uğraşır. Hayatı boyunca cennet için ne yapmak gerekiyorsa onu yapar. Allah bize o uyanıklığı, o şuuru, o şuurluluğu ihsan eylesin.

Cuma gecesi mübarek bir gecedir ama cuma gecesine tahsis edilmiş bir ibadet yoktur. Çünkü Allah'ın her günü, her saati, her anı kullanmasını bilen için bir vesileyi rahmettir, kesbtir, güzel sevaplar kazanma vesilesi olabilir. Onun için büyüklerimizden, herkesin her geceyi Kadir Gecesi bilmesi tavsiye edilmiştir. Böyle nasihat gelmiştir bize. Her gördüğünü Hızır bil, her geceni Kadir bil, ona göre çalış denmiştir. Belki Kadir Gecesinin saklanmasının hikmeti de her zaman çalışsınlar diyedir. Çünkü Peygamber sallallahu aleyhi ve sellem Efendimiz kesin bildiriyor ki; ibadetin makbulü, çok olanı değildir. İbadetin makbulü, az bile olsa istikrarlı ve devamlı olanıdır. Onun için Peygamber Efendimiz hatta çok ibadeti değil de ibadette itidali, orta yolu tavsiye ediyor. Çünkü aşırı gidersiniz de bir zaman gelir yorulursunuz yapamazsınız. Ya da Allah saklasın bıkarsınız. Allah'ın ibadetinden bıkılırsa o zaman felaket olur. Onun için nefsin zaaflarını düşünmeli, dünyanın hallerini düşünmeli, insan ölçülü ibadet etmeli.

Peygamber Efendimiz bu manayı ifade için “Eveseddidû ve kâribû”  diye buyurmuştur.

Ve hadisi şerifte geçiyor ki

"Kellifû mine'l a'mâli mâ tüdîkûn"

Âmâli salihadan; her zaman yapabileceğiniz, ömür boyu yapabileceğiniz, takat getirebileceğiniz ibadetleri yapmayı kendinize iş edinin. Yani fazlasına yüklenmeyin. Hesabınızı takatinizin azlığını da nazarı dikkate alarak yapın.

"Feinnallahe lâ yemennü hattâ temellü"

Çünkü siz ibadetten bıkmazsanız, Cenab-ı Hak kendisine ibadet yapılıyor diye bıkmaz. Siz bıkarsınız! Siz bıkarsanız, yorulursanız, cayarsanız, vazgeçerseniz o zaman da iyi olmaz.

Onun için Peygamber Efendimiz sallallahu aleyhi ve sellem sahabeden bir zata (rıdvanüllâhi aleyhim ecmeîn) ayda bir Kur'an hatmetmesini söylemişti. Daha çoğunu yapabilirim ya Resulallah dedi. O zaman on günde bir yap dedi.

Daha da hızlı okuyabilirim ya Resulallah dedi. O zaman yedi günde (bir haftada) hatim indir dedi. Daha da çoğunu yapabilirim ya Resulallah. O zaman üç günde. Daha da çabuk yapabilirim ya Resulallah. Bundan daha hızlı okursan anlaşılmaz dedi.

Sonradan o şahıs ihtiyarladığı zaman, keşke Resulullah'ın ilk verdiği rakama ruhsata evet deseymişim dedi. Onun için ölçülü gitmek lazım, devamlı gitmek lazım. İbadeti severek muntazam yapmak lazım.

"Efdalü'l ibadeti edvenühâ ve in kalle"

Az da olsa ibadetin devamlı olanı. Bunu anlamak lazım. Bazı kimseler bunu anlayamıyor. İbadette saman alevi gibi parlıyor. Uzaktan bakıyorsunuz. Aşk ve şevk ile gecesini gündüzüne katarak ibadet ediyor. Ama bir sene sonra bakıyorsunuz değişmiş. Şimdi Cemalettin ismini verdiğimiz İzmirli kardeşimiz bir şiir kitabı yazmış. Onu hatmetti ve okudum. Bir arkadaşına hitaben bir şiir yazmış. Seninle ne kadar güzel camilere giderdik, namazlar kılardık, cihat ederdik, şey yapardık diyor. Diyor, diyor... Talebelik yıllarındaki güzel çalışmalarını anlatıyor da, şimdi eğer içkiden başını kaldırabilirsen ey kardeşim bana mektup yaz diyor. Yaaah! Yani insan ne olacağını düşünmeli. Ne oldum dememeli. İşin sonu önemli, akıbet önemli, hüsnü hatime önemli. Hayatını nasıl bitireceği önemli aziz ve muhterem kardeşlerim.

Allah-u Teâlâ hazretleri böyle mübarek günlere, gecelere nice nice nice yıllar sizi eriştirsin. Hem de sağlıklı afiyetli olarak. Hem de akıllı, bilgili, dinç, diri olarak yetiştirsin. Çünkü bir insan çok zor yetişiyor. Dünya üzerindeki en nazlı mahlûk insan denilen mahlûktur. Çok zor gelişiyor, çok zor yetişiyor, çok zor kesbî kemâl ediyor. Yani kemâlâtı kazanması çok yıllar alıyor. Uzun yıllar geçiyor. Sonra da ölüp gidiyor. Onun için ben Müslümanın uzun ömürlü olmasını canı gönülden diliyorum. Allah mü'min-i kâmil kullarına, iyi Müslümanlara, sizlere, müttaki kullarına çok uzun ömürler versin. Çok çok uzun ömürler versin. Çünkü öğrenmek zor. Yapılacak işler çok. İyi bir insanın yetişmesi, birisi gidince onun yerini dolduracak insanın yetişmesi de kolay değil. Osmanlı şairlerinden birisinin iki beyti beni duygulandırır şair Cenab-ı Hakk'ın acayip işlerini sıraladığı şiirinde

"sübhanallah ne garip işlerin var ya Rabbi" diye acayip işleri sıraladığı şiirinde diyor ki;

Yüz yılda bir vücudu kılıp genci marifet

Ahir yerin neşî meni hâki mezar eder.

Yüz yılda bir insanın gönlünü, marifet hazinesi yapar. Mücevherat dolu hazine gibi yapar. Ondan sonra da toprağın altını. Hazine toprağın altına gömülüyor ya, gömülüyormuş ya, saklamak için gömüyorlarmış ya. Tek gözlü korsanlar, yol kesen haydutlar vesaireler, biriktirenler, dünya malı cem edenler, firavunlar, karunlar hazineleri saklıyorlarmış ya.

Yüz yılda bir vücudu kılıp genci marifet. (Genç, hazine demek) Marifet hazinesi yapar.

Ahir yerin neşi menî hâki mezar eder. Hazine toprağa gömülüveriyor. Gitti! Gönlündeki ilimlerle, kafasındaki bilgilerle, öğrendiği edeplerle gidiveriyor.

Bir şahsı iz î naz ile satsâl besleyip,

Encâmi kâr pençe-i merge şikâr eder.

Bir insanı izzetle, ikramla, balla, kaymakla yüz sene yedirip, içirip, besleyip, tombullaştırıp, şişmanlaştırıp, pembeleştirip, lezizleştirip sonra ölümün pençesine av yapar diyor. Çok korkunç bir benzetme. Vahşi canavarın, beslediği avı atlayıp, yakalayıp, parçalayıp yediği gibi insanoğlu da istediği kadar iz î nâz ile balla kaymakla beslensin. Yiyor, içiyor, yiyor, içiyor. Sonra ölümün pençesine av oluyor.

Sübhane men tahayyera fî sun'ihi'l ukûl

Sübhâne men bi kudretihi yâ’cizü'l-fühûl

Allah'ın işleri böyle. Bu işler gözümüzün önünde cereyan ettiğine göre, bizim de kendimizi toparlamamız lazım. Aklımızı başımıza devşirmemiz lazım. Hareketlerimizi ayarlamamız lazım. Cenab-ı Hakk'ın rızasını kazanmaya çalışmamız lazım. Ve devamlı çalışmamız lazım. Böyle belirli zamanlarda sipariş üzerine ibadet, belirli gecelerde çalışıp ondan sonra ibadeti; salıvermek, koyuvermek müminin işi değildir. Çünkü Peygamber sallallahu aleyhi ve sellem Efendimizden Ebu Hureyre (r.a)'ın rivayet ettiği bir hadisi şerifte Efendimiz şöyle buyuruyor.

Men serrehû en yestecîbellâhü lehû inde'ş-şedâyidi ve'l kurebi fel yüksiru'd-duâe fi'r-reha'a

Kimin ki başına musibetler, belalar yağdığı, sıkıntılar geldiği zaman

Allah'ın duasını kabul etmesi, memnun edecekse; o şahıs o durumlar gelmeden bolluk, ferahlık, rahatlık zamanında duayı çok yapsın.

Darlık geldiği zaman, sıkıntı geldiği zaman, şiddetli musibetler, belalar, fitneler başına üşüştüğü zaman aman ya Rabbi dediği zaman Allah'ın duasını kabul etmesinden memnun olacaksa, böyle bir şeyi istiyorsa, temenni ediyorsa bunun çaresi ne? O zaman dua etmek değil.

Rahat olduğu zaman, ihtiyacı yok gibi göründüğü zaman, sağlıklı, afiyetli, huzurlu, devletli, nimetli olduğu zaman Cenab-ı Hakk'a duayı çok etsin diyor. İşte devamlılık. Duada da devamlılık...

Bazı cahil insanlar ben şimdi ne dua edeyim? Her şeyim yerli yerinde diyebilir. İşte böyleyken de şükürle dua et. Ya Rabbi bu nimetleri üzerimden eksik etme diye dua et. Çok şükür sıhhat verdin. Çok şükür afiyet verdin. Çok şükür evlendirdin evlat verdin. Gül gibi çocuklar verdin. Çok şükür iş güç sahibi eyledin zengin eyledin, nasip eyledin. Beş yıldızlı otellerde ikram ediyorsun. Bu ikramların hepsi senden. Evliyaullah gibi havalarda uçuruyorsun. Göz yumup açınca mukaddes beldelere getiriyorsun ya Rabbi. Çok şükür ya Rabbi. Nimetini daim eyle ya Rabbi. Benim kusurumdan dolayı bunları kesme ya Rabbi. Ben zayıfım nefis var, şeytan var aldanabilirim. Aman ya Rabbi beni bana bırakma ya Rabbi diye iyi zamanda dua etmeli insan. Her zaman dua etmeli. Her zaman ağzı dualı olmalı. Hamdli, şükürlü olmalı. Çünkü Allah'ın en çok sevdiği kullar kimlermiş? El hammadûn. Hammadun, hamdi çok yapan kimselermiş.

İşi gücü hamd olan. Çok şükür ya Rabbi, elhamdülillah ya Rabbi. Nasılsın kardeşim? Elhamdülillah çok iyiyim. Ne var ne yok? Çok şükür elhamdülillah. Hamdi çok yapan. Cennette de en yüksek makamlar hamdı çok yapan kullara verilecekmiş aziz ve muhterem kardeşlerim.

Bu gece mübarek bir gecedir. Cuma gecesidir, sevaptır, güzeldir ama bunu da bilelim ki ibadet devamlı olmalı. Medine'ye mahsus olmamalı. Recebe mahsus olmamalı. Regaip Kandiline mahsus olmamalı.

Bir devreye mahsus olmamalı ömür boyu olmalı. Çünkü ibadet ömür boyu süren bir imtihandır. Hiçbir an bu imtihanın dışında değiliz. Bu imtihanın tatili belki uykudur.

İmtihanın tatil zamanı nedir? Teneffüs zamanı nedir? Uykudur. Uyku uyuduğu zaman insan mesul olmuyor. Zamansız uyuduğu zaman o bile insana mesuliyet getirir. Herkesin namaza gittiği sırada uyursa uyku bile vebal olur. Ama uykuda olan insanın sorumluluğu hiç olmazsa çalışmıyor.

Birisi oğluyla itikâfa girmiş de ondan sonra geceleyin kalkmışlar. Çocuk bakmış itikâftaki başka kimseler yatıyorlar. Baba "şunlara bak şu mübarek gecede horul horul uyuyorlar. Bu mübarek teheccüd vaktinde kalksalar da zikirle, ibadetle, Kur'anla, namazla meşgul olsalar ya" demiş babasına. Tecrübesiz daha küçük çocuk. Babası arif, tecrübeli insan. "Aman evladım sus demiş. Ne yaptın sen. Keşke sen de uyusaydın da bu söz demeseydin" Başkasını kınamak, kendisinin yaptığını iyi görüp başkasının yaptığını kötü görmek, ayıp görmek çok fena. O uyanık olduğu için, aklı başında olduğu için böyle düşündüğünden günaha giriyor. Ötekisi mışıl mışıl uyuduğu için onun vebal saati çalışmıyor. Taksimetresi çalışmıyor ama bunun çalışıyor. Onun için belki uykuda birazcık nizami uyursak, sünnete uygun uyursak o zaman belki mazur oluruz.

Nizami miktarda uyursak mazur oluruz, ömrümüzü uykuyla geçirmek değil. Onun dışında daima bu imtihan çalışıyor. Onun için daima güzel kulluk etmeye çalışalım aziz ve muhterem kardeşlerim.

Cenab -ı Hakk'ın rızasını kazanmanın umumi bir takım esasları vardır. Bu umûmi esasları Müslümanların bilmesi lazım kaçırmaması lazım. Fırsatı gelince bunları yazması lazım. İçkinin günah olduğunu biliriz.

Gıybetin günah olduğunu da biliriz. İşte bunun gibi günah olan, sevap olan şeyleri bilmemiz lazım yazmamız lazım. Belki bizim yazıp sizlere çoğaltıp, teksir edip vermemiz lazım.

Diyor ki Peygamber sallallahu aleyhi ve sellem Efendimiz;

Men serrehû en yezkune ubhûhatel cenneti fe'l yezemi'l cemâah. Fe inne'ş-şeytana meal vahidi ve hüve meal isneyni eb'at. Abdullah İbni Ömer (r.a) den biz Müslümanların riayet etmesi gereken umumi bir kural, kaide.

Efendimiz sallallahu aleyhi ve sellem bu hadisi şerifinde diyor ki;

"Cennetin ortasında köşke sahip olup da sefa sürmek, oturmak kimin hoşuna gidecekse; hepimizin gider Ya Resulallah, hepimizin hoşuna gider. Tamam bu hitap bize. Kim cennetin ortasındaki köşkte oturup, sefa sürmekten memnunluk duyacaksa, böyle bir şeyi istiyorsa, bundan memnun olacaksa

"Fe'l yezemi'l cemaah."

Cemaate sarılsın. Cemaate, topluluğa yapışsın.

"Fe inneş-şeydâna meal vahidi"

Çünkü şeytan tek kalan kişiyle beraberdir. Onun başına musallat olur, onu taciz eder. Kurdun, yalnız kalan koyunu yakalayıp parçalamak istediği gibi ona heves eder.

"Ve hüve meal isneyni e'bat"

Ama iki kişi olunca onlardan biraz daha uzak durur bunlar iki kişi oldular der. Demek ki iki kişi olmakta bereket var.

Burada zikredilmiyor ama bu ifadenin devamından neyi anlıyoruz? Üç kişi olsa şeytan daha uzak olacak. Cemaat olunca daha uzak olacak. Peki hocam bu cemaat nedir?

Bu cemaat hakla beraber olan, hakla cem olmuş olan kişi veya kişiler demektir. Kalabalık demek değildir aziz ve muhterem kardeşlerim. Dikkatinizi çekiyorum. İkaz ediyorum.

Bu noktasına parmak basıyorum. Cemaat demek kalabalıkla beraber olmak değildir. Cemaat olmak hakla beraber olmak demektir. Hakikatten yana olmak demektir. Çünkü bazen insan yalnız başına hakkın yanında tek başına kalabilir. Bir kişi kalabilir. Bir kişi haklıdır, haktan yanadır, hakla beraberdir. Doğruyu söylüyordur. Ötekilerin hepsi sapıtmıştır, şaşırmıştır, raydan çıkmıştır. Şimdi bu bir kişi o cemaate mi uyacak? Asla! Sakın ha! İslamda kalabalığa uymak yoktur. Hakka uymak vardır. Hakla olan cemaatle beraberdir.

Misal... Kuranı Kerim'den misal verebilir miyiz? Verebiliriz. İbrahim aleyhisselamın babalığı kendi babası değilmiş de amcasıymış. Üvey babası olmuş deniliyor. İsterse kendi babası olsun.

Ama şöyle bir nokta var ki; Allah-u Teâlâ hazretleri peygamberleri asil ailelerden getiriyor. Yani herhalde üvey babası olma ihtimali kuvvetlidir. Öyle rivayet var zaten. Rivayetlerin içinde tarihin içinde bir şey. İşin yönünü Allah bilir. İbrahim aleyhisselamın babası putperestti, bir. Put yapardı, iki. Puta da imâl ederdi, putçu idi.

Ve İbrahim aleyhisselam Hakkı söyledikçe de;

"Erâdebün ente an âlihetinâ"

Ya İbrahim ne oluyor? Sen bizim tanrılarımızdan yüz mü çeviriyorsun diye İbrahim aleyhisselama da dik çıkıyordu.

Karşı çıkıyordu. Ne oluyor İbrahim? Sen bizim putlarımızı, tanrılarımızı, dinimizi mi bırakmak niyetindesin? Ne yapıyorsun, ne ediyorsun diyordu. İbrahim aleyhisselam da; babası dahil bütün topluma Allah birdir, şerîki, naziri yoktur. Bu putlara tapmayın bunlar da hayır yoktur. Cenabı Hakk'ın gazabını çekersiniz. Yeri göğü yaratan Rabbül âlemîne ibadet edin tarzında peygamberlerin umumi hizmetini tebliğ ediyordu, vazifesini söylüyordu. Tek başınaydı. Tek başınaydı. Bir şehrin içinde babası bile kendisinden yana değildi. Tek başına. Kim şimdi cemaatten yana? Hak neyse, hakkı tutan cemaattir. Batıl neyse batıldan yana olan milyonlar, milyarlar tefrikacıdır. Neden? Haktan tefrikaya düşmüşlerdir. Haktan ayrılmışlardır. Aman bu noktayı unutmayın!

Tek başınıza kalsanız bile haktan ayrılmamakla vazifeliyiz. Vazifelisiniz. Ben kimseye nasihat etmiyorum. İlk söz kendimi muhatap alırım kendim de öyleyim. Hakkı söylemek zorundayız.

Kucağındaki çocuğuyla ateşe atılan kadına "sen putperestliğe dön, hak dini bırak" diye baskı yapıyorlardı. Ateş önündeydi hendek. Ashab-ı Uhdud (O zaman ki müminleri, Müslümanları hendeklere ateşlere atan kimseler) Kadıncağız kucağında çocuğuyla itile kakıla hendeğin başına kadar gelmişti. Hadi bakalım dönüyor musun dönmüyor musun? Dediğimizi yapıyor musun yapmıyor musun? İteceğiz ateşin içine düşeceksiniz.

Kadın anne, kucağında çocuk, zavallı yavrucak hiçbir şeyden haberi yok, tazecik. Kadının da bir suçu yok ama ne yapsın? İnsan çeşitli şeyler düşünür. Acaba çocuğumu kurtarmak için bunlara evet diyeyim mi? Bunların dediğini yapayım mı diye düşünmüş. Peygamber sallallahu aleyhi ve sellem Efendimiz'in bildirdiğine göre kucağındaki çocuk "Aman anne! Aman ha! Sakın! Sakın şirke küfre düşme, sakın ha sakın onların dediğini deme öl" demiş. Ölürse şehit olur insan. Ölürse şehit olur. Zaten ölmeyecek miyiz? Ölümden kaçmak bizi ölümden kurtarıyor mu, kurtaracak mı? Acaba ölüm bize falanca yaşta takdir edilmişse, daha önce ölebilir miyiz? Hayır, ölemeyiz. Acaba ölüm bize şu yakında takdir edilmişse, biraz uzatabilir miyiz? Hadisi şerifler var, belki uzatırız.

Çünkü Peygamber Efendimiz buyuruyor ki;

"Ömrünü uzatmak isteyen, rızkının bollaşmasını isteyen kötü bir su-i hatime ile ölmekten kurtulmak isteyen Allah'a tevekkül etsin. Sıla-i rahim yapsın"

Allah Allah akrabaları ziyaret etmek, sıla-i rahim yapmak ömrü uzatır diyor açıkça. Kelimeler çok açık. Peygamber efendimiz böyle bildiriyor belki uzar. Yani Cenab-ı Hakkın esrarı, kaderin sırlarından bir sır. Nasıl olur bilmiyoruz. Belki sıla-i rahim yaparsa, sadaka verirse, akrabayı, eşi, dostu ziyaret yaparsa belki uzar ama Allah yolunda uzar. Yoksa başka türlü Allah'ın emirlerini çiğneyerek, hak yoldan kaçarak, batıla taviz vererek, yaşama imkânı vererek hayatı uzatmanın imkânı yok. Yok, yok!

Hazreti Osman'a Peygamber Efendimiz diyor ki sana hilafet verilecek. Şifreli bir söz söylemiş rumuzlu bir söz söylemiş. Allah sana bir gömlek giydirecek. Sen o gömleği münafıklar istiyor diye benimle buluşuncaya kadar, bana kavuşuncaya kadar kendin çıkartma. Yani sen kendin makamdan kendin inme makamı onlara kendin terk etme.

"Sum" ne demek? Sâme yesûmû... "Oruç tut" O gün oruç tut. O münafıkların sana gelecekleri gün oruç tut. Benim yanımda iftar edersin demedi mi Peygamber Efendimiz?

Orada oruç tut. Benim yanımda iftar edersin ne demek? Efendimiz ahirete göçmüştü. Ahirete geleceksin demek. Oruçluyken şehit olacaksın demek. Ne dedi? Bırakma dedi. Hilafeti bırakma dedi. Öldürsünler. Oruç tut iftarı benim yanımda yaparsın. Ama hilafeti münafıklara bırakma dedi. İdareyi münafıklar istiyor diye bırakma dedi. Çok önemli bir nokta olduğu kanaatindeyiz.

Nasıl düşünebilir? O kucağındaki çocuğunu kurtarmak için acaba dediklerini söyleyeyim mi diyen anne gibi. Nasıl düşünebilir insan? Abdülhamit öyle düşünmüş mesela. "Bunlar benim işte ayrılmamı istiyorlar ayrılıvereyim bari" Hayır! Bırakma Allah'ın giydirdiği gömleği sen kendin çıkartma. Oruç tut. Ne olursa olsun. İftarı benim yanımda yaparsın. Demek ki onlara verme hakkına sahip değil. Vermeyecek, vermeyecekti.

Abdülhamit'te vermeyecekti, ondan sonraki de vermeyecekti. Vermeyecekler. Ben buraya Allah'ın izniyle meşru yoldan geldim, vermiyorum. Alırsanız siz alırsınız diyecekti. Vermemek için de tedbirleri alacaktı aziz ve muhterem kardeşlerim.

Şeytan bir kişiye fazla sokuluyor, yalnız bulduğuna sokuluyor, kandırabiliyor. Ama iki kişi oldu mu yanaşamıyor. Üç kişi oldu mu hiç yanaşamıyor. Peygamber Efendimiz yalnız yolculuğu tavsiye etmiyor.

İki arkadaşı alıp da beraber yolculuğu tavsiye ediyor. Çünkü yolda da şeytan musallat olmasın diye. Onun için hakla beraber olan insanları arayacaksınız, tesbit edeceksiniz, bulacaksınız onlarla birlik olacaksınız, beraber olacaksınız. İki bin yılı hangi yıldı? Tevhid yılıydı. Tevhid ne demek? Birlik demek. Birlik ne demek? Önce Cenab-ı Hakk'ın varlığı ve birliği. İnançta birlik. Yani

Allah'ın bir olduğunun ikrarı.

Lâ ilâhe illallah vahdehû lâ şerîke lehû. Allah'tan başka bir tanrı yoktur. O tektir. Ortağı, şerîki, naziri yoktur.

Şimdi bu gece size tavsiye edeceğim âcizane ibadetlerden birisi neydi biliyor musunuz? Bin tane İhlas suresini besmelesiyle okumak.

Neden?

Peygamber sallallahu aleyhi ve sellem buyuruyor ki;

"Men karae kulhü vellâhü ehad elfe merra" bir insan bin tane gul hüvallahü ehad suresini okursa; (neden bin tane gul hüvellâhü ehad okumayı bu gece tavsiye ediyorum) Ne olur?

Ne olur? Merak ediyorsunuz, edin. Meraktan kıvranın, hatırınıza daha iyi kalır. Uykunuz kaçar, aklınızda daha iyi kalır.

"Sekati'ş terâ nefsehû minellâhi azze ve celle"

Pek aziz olan, pek celal izzet azamet sahibi olan Allah-u Teâlâ Hazretleri'nden nefsini satın almış olur. Bu ne demek? Cehennemden azat olmak demek.

Cenab-ı Hak ne yollar gösteriyor. Resulullah Efendimiz ne çareler öğretiyor. Ne cevherler var. Bu eczanede ne şifalı ilaçlar var. Âb-ı hayat var. Hayat verici ilaçlar var.

Bin tane gul hüvellâhü ehad okursa cehennemden azat ediliyor. Allah'tan kendisini satın alıyor. Her şey Allah'ın. Kul hüvellâhüyü okuma kudretini veren de Allah. Bunu resulüne söyleten de Allah. Niye kul hüvellâhü ehad, okuyana bu kadar büyük bir güzel sonuç sağlıyor. Neden?

Gul hüvellâhü ehad tevhidin şaheseridir. Allah'ın birliğini anlatan ibârelerin şahanesidir, şaheseridir, harikasıdır. Fevkalade güzelidir.

Ve bütün cihan var olduğu zamandan yok olacağı zamana kadar, insan düşüncesinin Cenab-ı Hakk'ın varlığıyla, birliğiyle ilgili tasavvurlarının doğrusunu, yanlışını, teraziye koyup da eğri inançları deviren, doğru inancı bildiren bir suredir.

"Gul hüvellâhü ehad"

Ey resulüm de ki O Allah'tır. Âlemlerin Rabbidir. Rabbül âlemindir, tektir. Arapça'da vahyî, isneyn, selâse diye sayılar gider. Bir, iki, üç diye gider. Vahid bir demek. Ehad vahidden öte bir anlam taşıyor. Tek!

Çünkü bir kelimesi matematikte mühendis olan kardeşlerimiz çok rahat anlarlar. Bir kelimesi de bir rakamdır. Bir bölünebilir, eklenebilir, çarpılabilir, çıkartılabilir. Bir artı bir dersin iki olur. Bir eksi bir dersin sıfır olur. Bir bölü on dersin, onda bir olur. Yani işlemlere girer değişikliğe uğrar. Allah öyle değil. Vahid ama

Matematikte ki vahidden bile farklı. O vahide bile benzemez. Ehad! Her yönden tek, hiçbir şekilde şeriklik, ortaklık tasavvur olunamayacak bir. O Allah öyle birdir tektir.

"Allahü's-samed"

Herkesin ihtiyacını gören, hacetini reva eden, istediğini veren, mahlûkatın yaşamak için neye ihtiyacı varsa onu sağlayandır, Samet o demek.

İhtiyaçların görüldüğü dergâhın sahibidir makamın sahibidir. Yani her iş Allah'la biter. Her iş Allah'tan biter. Her iş Allah dilerse biter. Öyle muazzam bir sözdür ki Samed.

Allahu's-samed Allah'ın birliği. Sen nasıl yaşıyorsun? Havayla yaşıyorum, gıdayla yaşıyorum, vücudumun uzuvlarının güzel çalışmasıyla yaşıyorum vesaire. İşte bütün onların hepsini sağlayan Allah.

Tebareke Suresi kuşların havada uçuşunu bile sağlayan Allah’tır demiyor mu? Kuşları havada tutan da her şey Allah'tan. İşte o Samed

Allahu's-samed. Samed olan Allah o, bir tek.

Peki, bu put, bu haç, bu ay, güneş, yıldız, insanların tapındıkları ıvır zıvır. Bir sürü şey onlar nedir? Onlar Samed değil ki, onlar ne iş görüyor?

Hiçbir iş görmüyor onlar. Ne sana bir fayda veriyorlar, ne sana bir zarar verebilirler. İbrahim aleyhisselam hepsini kırdı, kırdı, kırdı da İbrahim aleyhisselama bir şey yapabildi mi o putlar?

Girdi puthaneye, hepsini parçaladı. Bu devirde veyahut o devirde bu fala mala inanan insanlar, böyle bir şey duysalar tövbe tövbe çarpılırsın demezler mi. O devrin insanları böyle ben bunu kıracağım mıracağım diye duyduğu zaman ne derlerdi? Çarpılırsın derlerdi. Çarpılma filan olmadı. Neden? Fayda ve zarar verecek hiçbir şeyleri yok. Samedlikleri yok. Samed olan Allah. Her şey Allah. Bu put ne? Bir kütüktü, yonttular, bir put oldu. Bir taştı, yonttular eğer sütun olarak yontsalardı, sütun olacaktı. Başka heykel yapsalar da onu olacaktı. İşte böyle yonttular put oldu. Bir işe yaramaz, kıpırdamaz.

Madendi, döktüler hiçbir işe yaramaz. Samediyeti yok. Allah'ın ehadiyeti var, tektir, eşi şeriki yoktur.

Ehad sözü cihan tarihinde, dinler tarihinde neleri neleri deviriyor. Ehadiyet, politeizmi deviriyor. Yani çok tanrıcı birtakım kavimler geçmiş. Babillilerin bilmem kaç tane tanrısı varmış. Hititlilerin bilmem ne kadar tanrısı varmış. Sümerlilerin bilmem ne tanrısı varmış, ana tanrısı varmış bilmem ne tanrısı varmış. Yunanlıların bir sürü tanrıları varmış. Şarap tanrısı bile var. Artık şimdi rezaleti çıkmış. Tanrılar birbirleriyle çekişiyor, kavga ediyor falan. Artık mitoloji dedikleri masalların da en çirkinleri, Allah'a büyük iftiralarla dolu olan şeyler. Kul hüvellâhü ehad politeizmi, çok tanrıcılığı deviriyor. Tirinite deviriyor.

İranlılar, Zerdüşttiler, Sasaniler, daha önceki Persler, Medler onlar da iyilik tanrısı, kötülük tanrısı, aydınlık tanrısı, karanlık tanrısı diye bir şeyler düşünürlermiş. Aydınlık tanrısı; Yezdan veya Hürmüz veya Ahıramazda. Ehrimen; o da kötülükler, karanlıklar tanrısıymış. Yok öyle şey. Neden? Kul hüvellâhü ehad. Ehadiyet var. Öyle ikileme de yok, üçleme de yok, çoklama da yok.

Samediyyet var. Öyle hiçbir işe yaramaz, fayda zarar veremeyen şeylere tapınılmaz.

"Lem yelid ve lem yûled"

Ne çoluk çocuk edinmiştir ne de baba Allah'tır. Baba Allah sözü çok yanlış. Baba Tanrı diyebilirler. Çünkü yanlış bir şeyi tanrı edinmişler ama Allah baba da denmez. Baba Allah da denmez. Allah birdir, ehaddir. Ne babadır, ne oğuldur.

(Lem yelid) çünkü oğul edinmemiştir.

(Ve lem yûled) oğul da değildir.

Oğul da tanrı değildir. Ötekisi de değildir, berikisi de değildir. Lem yelid velem yûled. Ne çocuğu olmuştur, ne de kendisi olan çocuktur. Ötekisinin oğlu da işte o da Tanrı. Öyle şey olmaz. Âlemlerin Rabbi; ehaddir, sameddir, oğul edinmemiştir, baba da değildir. Hâlıktır. Yeri göğü her şeyi yaratandır.

"Lem yelid ve lem yûled ve lem yekûn lehû küfüven ehad"

Hiçbir şey de O'na denk olmamıştır. Onun dengi de yoktur. Ona denk bir yaratık da yoktur. Allah-u Teâlâ Hazretleri her şeyden mukâyese edilmeyecek kadar farklı ve büyüktür. Allahu ekber. En büyüktür. Ama ne kadar büyük. Hiç mukayese etmeyecek kadar büyük. Mukayese imkânı olmayacak derecede büyüktür.

Allah'ın büyüklüğünü nasıl anlayabilirim hocam?

Dışarıya çıkarsın. Medine-i Münevvere'nin havası berraktır, bulutsuzdur. Gökyüzünün maviliklerine doğru bakarsın. Bunun ebadı ne kadar, en uzaktaki yıldız kaç kilometre uzakta diye düşünürsün. Bu mülkün sahibinin azametini büyüklüğünü oradan anlarsın.

"Ve lem yekûn lehü küfüven ehad"

Hiçbir şey ona denk de olmamıştır. Vahdehû lâ şerîke lehû dur. Lâ tüdrikü'l ebsar ve hüve yüdrikü'l ebsardır. İhlas suresi Allah'ın birliğini en güzel anlattığı için bin defa okuyana mükâfat olarak cehennemden azat olacak buyuruyor.

Çok mühimdir çünkü aziz ve muhterem kardeşlerim.

Allah-u Teâlâ Hazretleri başka neyi sever? Güzel huyları sever. Çirkin huyları sevmez. Güzel huylar, çirkin huylar nedir onları da öğrenmek lazım. İngilizceyi öğreniyoruz, matematiği öğreniyoruz, bilgisayarı öğreniyoruz. Neler neler öğreniyoruz da kötü huyları, iyi huyları öğrenemez miyiz? Hocamız tasavvufi ahlak diye bir kitap yazmadı mı? Türkçesi var. Arapçaları var. Bu hususta yüzlerce, binlerce, milyonlarca bilgi var. Peygamber Efendimiz sallallahu aleyhi ve sellem buyurmuş ki;

“Men serrahu en yecide halâvete'l iman fe'lyelbese'sûfete tezellülen li rabbihi azze ve celle”

Ebu Hureyre (r.a) den Deylemî rivayet etmiş.

"İmanın lezzetine ermek isteyen, ermeyi arzulayan, seven kimse aziz ve celil olan Rabbine karşı; koyun sahiplerinin yapıp eğirip, dokuyup giyebildikleri ucuz, kaba saba, her yerde bulunan yün giysileri Rabbine tevazu eseri olarak giysin. Cenab-ı Hak göbeğini gererek, güzel şatafatlı elbiseler giyerek, etrafa mütekebbir nazarlarla bakarak, kendini beğenmiş vaziyette yürüyenleri sevmiyor.

"Bu ayağını yere vura vura yürüme. Çünkü yeryüzünü böyle basarak delecek değilsin. Boşuna kabarık durma. Çünkü dağların boyuna ulaşacak da değilsin" diyor. Tevazuyu seviyor. Çünkü kibir, insanı çok kötü şeylere götürüyor. Hakkı kabul etmemeye götürüyor, inada götürüyor, başkalarına tepeden görüp, hakir görmeye götürüyor toplumu mahvediyor.

Peygamber Efendimiz "kalbinde zerre kadar kibir olan cennete girmeyecek" buyuruyor.

Ben ben ben ben ben... Seyahatimde birisi çok dikkatimi çekti. İnşallah isim söylemediğim için şeydir. Gerçi söylenen her söz eninde sonunda istenmeyen yere de ulaşıyor, kulaklara gidiyor.

Bir yerde birisi dedi ki;

"Hocam ben şöyle yaptım. Hocam ben böyle yaptım. Hocam ben şunu şöyle ayarladım. Hocam ben bunu böyle ayarladım. Hocam bana yardım et de senin ihvanınla şurada bir müessese kuralım" Ben ben ben... Hiç hoşlanmadım, çok da rahatsız oldum o ben ben ben sözünden. Kendisini şöyle yapmış böyle yapmış diye gösteriyor.

"Peki yaptığınız çalışmaların dosyasını bir getirin bir inceleyelim. Ben de arkadaşlara söyleyeyim yardımcı olsunlar" dedim.

Dosya mosya yok. Sadece ben ben ben ben var. Çok fena çok kötü. Yaşlı birisi oradan bir söz söyledi. "Sen bir sus ben senin ikide bir bana karışmana kızıyorum" dedi.

Hâlbuki kendisinden büyük. Onun sakalı ak, ötekisi biraz daha şey. Allah kibre düşürmesin, güzel huylara sahip eylesin, fedakâr eylesin, sabırlı eylesin, hassas eylesin, karşısındakinin gönlünü yapmayı ana amaç edinenlerden eylesin.

Peygamber Efendimiz buyuruyor ki;

"Men serre müslümen bağdi fe kad serrenî"

"Kim bir Müslümanı benim hayatımdan sonra; sevince erdirirse, sevindirirse, sevinç duyacak, memnun olacak, hoşnut olacak bir hale getirirse muhakkak ki beni sevindirmiş gibi olur"

Sen bir garibana iyilik yapacaksın, sevindireceksin (hay Allah razı olsun abi, kardeşim, hacı teyze, hacı abla bilmem ne diyecek) Allah razı olsun çok sevindim, çok memnun oldum filan diyecek. Sen Onu ( bir Müslümanı) sevindirdin sanki beni sevindirmiş gibi oldun diyor Peygamber Efendimiz. Hepimiz Peygamber Efendimiz'i sevindirmeyi isteriz ama nasıl yapacağımızı bilemeyiz. Bildiğimiz salâtü selam getirmektir.

"Bir Müslümanı sevindiren kabrimde beni sevindirmiş olur" diyor Peygamber Efendimiz.

"Ve men serrenî fî kabrî serrahullahi teâlâ yevmel kıyâme"

"Kim beni kabrimde sevindirirse Allah da O'nu kıyamet gününde sevindirir" diyor. Evet başka pek çok hadis şerif var. Bir mümin'i sevindireni Allah ahirette sevindirir. Gönül almaya çalışacağız, gönül yapmaya çalışacağız. Bizim Yolumuz bu. Gönül kırmak, gönül yıkmak, kavga çıkartmak değil. Yunus Emre ne diyor. Hep ezberledik kaç defa söyledim, ezberlemek yetmiyor. İnsanın içine işlemesi lazım. Tatlıyı yapıp da, hamuru yapıp da içine şerbeti emdiremezsen misafir bir tane alıyor bakıyor ki şerbeti içine girmemiş. Bu hamur kalmış, içine tatlıyı emmemiş diyor yaptığı tatlıyı beğenmiyor. Güzel huyun insanın içine girmesi lazım.

Yunus Emre diyor ki;

Ben gelmedim dâvî için "ben buraya palavra için gelmedim. Dâvî diyor o zaman. Dava, iddia, palavra...

Benim işim sevi için "benim işim sevindirmek konusunda çalışmak, sevindirmeye çalışmak"

Dostun evi gönüllerdir gönüller yapmaya geldim. "Dostun, yârin, sevgilinin, hakiki sevgili olan rabbil âleminin, Allah 'ın yeri gönüllerdir"

İnsan gönül yıktın mı Allah'ın evini yıkmış gibi olur. Kâbe’yi yıkmış gibi olur. Gönül yaptığı zamanda Kâbe’yi tamir etmiş imar etmiş, yenileştirmiş, güzelleştirmiş gibi olur. Yunus kaç asır önce (7 Asır) öyle söylemiş. İyilik yapmaya çalışacağız, gönül almaya çalışacağız, dua almaya çalışacağız. Suyun olduğu yerde; bir insan kalkar bir insana bir bardak su ikram ederse ne yapmış gibi olurdu? Allah bir köle azad etmiş gibi sevap veriyordu. Orada su var zaten. Al diyor.

Suyun olduğu yerde ikram ederse köle azad etmiş gibi.

Suyun olmadığı yerde ikram ederse; çölde su yok ikram ediyor. O zaman ihyâ etmiş gibi olur. Adam düşse, şurada ölse başındakiler ağlıyorlar dirilse, ölüme çare olsa da bir tabib Allah'ın izniyle diriltse ( İsa Aleyhisselam diriltmiş ya) suyun olmadığı yerde bir bardak su veren ne yapmış gibi olur? Sanki ihyâ etmiş gibi olur.

Köle azad etmek suyun olduğu yerde, suyun olmadığı yerde de sanki diriltmek gibi oluyor.

Bir insan komşunun evinde ateş yok, kibrit yok, çıra yok. Geliyor senin ocağından ateş alıyor, kendi ocağını yakıyor. O ateşi veren kimse ne sevap alıyordu. O evde giden ateşle ne kadar aş pişiyor, ne kadar yemek yeniyorsa sanki onların hepsi kendisininmiş gibi sevap kazanmıyor mu?

İslam böyle. Onun için elimizden geldiğince iyilik yapmaya çalışacağız. Karşı taraf kötülük yapar. İnsanoğlu çiğ süt emmiştir, şeytan başındadır, kalbindedir, damarlarındadır, kandırır. Kötülüğe de iyilikle muamele mukabele edeceğiz. Kötülüğe de sabredeceğiz, kötü söyleyene, kaş çatana güleç yüz göstereceğiz. Ben bazen arkadaşların davranışlarına gözümün ucuyla bakıyorum. Arkadaş hizmet için benim yanıma geliyor Ben safta bir aralık buluyorum oraya geçiyorum. O arkamdan gelirken ben tek kişilik bir yer bulunca o açıkta kalınca o da bir aranıyor. Bir yere girecek ama yanındaki adam kendisini sıkıştırmış. Şöyle biraz ters bakıyor. Gamzesi okları bağrı yakıyor. Sanki gözünden oklar, mızraklar çıkıyor da bizim arkadaşın bağrına saplanıyor gibi kızıyor. Ben gözümün ucuyla bakıyorum vaziyet ne olacak.

Selamün aleyküm ötekisi hemen (yelkenler suya iniyor) aleykümselam diyor. Ne diyecek. Selam selametlik meydana getiriyor. Kötülüğe iyilikle muamele edeceğiz, sabredeceğiz. Allah'a yalvaracağız. "Yarabbi ben Eyüp Aleyhisselam gibi sabırlı bir kul değilim patlayabilirim, çatlayabilirim, dayanamam. Cok zorlu imtihanlara tabi tutma" diyeceğiz. Ama bir şey olursa da sabredeceğiz. Allah güzel huyluları seviyor, çirkin huyluları sevmiyor aziz ve muhterem kardeşlerim. Allah hepinizden razı olsun.

El Fatiha